Yvonne Michiels

De expressieve portretten van Yvonne Michiels (1966) zijn verrassend en sterk gelaagd. Zowel in haar thematiek als in haar techniek gebruikt de kunstenares verwijzingen naar ons moderne wereldbeeld. Portretten van sterke, modebewuste vrouwen combineert Michiels met fragmenten van wereldsteden of details uit de natuur.

 

Deze vrouwen voldoen aan het heersende schoonheidsideaal dat maakbaar is dankzij make-up, mode en plastische chirurgie. Ze zien er dan ook perfect uit. Maar schijn bedriegt. Wie langer kijkt, ontdekt achter het mooie plaatje een enorme gelaagdheid. De perfecte façades verhullen gevoelens van onzekerheid, wanhoop en kwetsbaarheid die schuilgaan achter het heersende opgelegde ideaalbeeld van schoonheid.

 

Yvonne Michiels vertelt in haar kunst persoonlijke verhalen over schoonheid, emoties en vergankelijkheid. Zij gebruikt daarbij actuele voorbeelden uit de moderne maatschappij. Dit resulteert in esthetische, vernieuwende portretten die niet alleen fascineren, maar vaak ook ontroeren. Haar kunstwerken kenmerken zich door de moderne technieken die zij toepast. Het model dat vaak onverwacht op haar pad komt, wordt gefotografeerd in de studio. Vervolgens wordt de foto bewerkt met een enorme hoeveelheid lagen van beelden die de compositie afmaken. Dit zorgt er voor dat je verrast wordt, dat je steeds weer nieuwe dimensies ontdekt en dat haar werk een heel eigen, persoonlijke signatuur heeft.           

 

De kijker wordt direct getroffen door de sterke emotionele lading van het werk van Yvonne Michiels. Kwetsbaarheid is een belangrijk thema voor de kunstenares, dat als een rode draad door al haar werken loopt. In haar nieuwste werk belicht ze dit thema vanuit de dreiging waarmee zij steeds vaker mensen om zich heen ziet worstelen. Op een subtiele manier ‘projecteert’ Michiels de bedreigingen op haar modellen. Zo versterkt zij de tegenstelling tussen enerzijds schoonheid en anderzijds verval en vergankelijkheid.             

 

In haar cities-serie projecteert Yvonne Michiels het gevoel van eenzaamheid op haar modellen. De modellen hebben meestal een gigantisch afrokapsel. Het afrohaar dat staat voor vrijheid, dient als ondergrond voor de fotocomposities van wereldsteden. Individualiteit en eenzaamheid in de overweldigende grootsheid van de stad is het thema. De inspiratie voor de nieuwe fotocomposities ontstond toen Michiels ’s nachts op de snelweg reed en de steden langs zich heen zag gaan. Elk lichtje is een raam met daarachter een leven. Zo ontstond het besef dat zich achter elk raam een verhaal afspeelt dat gaat over leven, liefde, geluk en verdriet.

 

Met haar nieuwste serie 'Living Dolls' laat Yvonne Michiels de worsteling van jonge mensen zien met hun uiterlijk en identiteit. Soms weet je niet meer wat echt is en wat niet. In deze serie draait Yvonne het om, ze geeft de poppen een menselijke touch. Zodanig dat je twijfelt, is het een mens of een pop?