Coiffier's werk speelt met lagen van kleur, textuur en vorm. De toeschouwer wordt meegezogen in een delicate balans tussen wat zichtbaar is en wat gesuggereerd wordt; tussen helderheid en mysterie.
Wat zijn werk bijzonder boeiend maakt, is de intimiteit en de weidsheid ervan. Het voelt alsof je door een halfopen gordijn kijkt: wat onthuld wordt, voelt vluchtig, bijna magisch. De bomen lijken te ademen in stilte.
Door zijn ingetogen maar expressieve gebruik van kleur en ruimte biedt Coiffier niet zomaar een schilderij, maar een ervaring, een ervaring die stilletjes in de verbeelding blijft hangen, lang nadat de kijker zijn blik heeft afgewend.