Elsa Gárate

De doeken van de Spaanse kunstenaar Elsa Gárate, bevolkt door zwijgende vrouwelijke figuren, zijn niet bedoeld om de realiteit af te beelden, maar om in de plooien ervan te verblijven. In haar handen is portretkunst geen spiegel van identiteit, maar de echo ervan, de onstabiele dubbelganger, het masker. Haar gebruik van acrylverf en olieverf is niet louter een esthetische keuze – het wordt een symbool van de veelheid van het zelf, van identiteit als een onvoltooid proces. 

Haar vrouwen glimlachen noch verleiden: ze beschouwen en eisen. In hun gebrek aan affectie ontstaat er ruimte om te reflecteren op verlangen, macht en andersheid. Hun emotieloze uitdrukkingen fungeren als spiegels die, in plaats van onszelf te weerspiegelen, ons bevragen.

In haar werk wordt het moment eeuwig – niet om het vast te leggen, maar om de vergankelijkheid ervan te markeren. Schilderen wordt een gebaar tegen het vergeten, maar ook een erkenning van de onmogelijkheid om ervaring vast te houden.

Elsa Gárate schildert geen vrouwen: ze schildert aanwezigheden. Ze beeldt geen gezichten af: ze roept ze op. Haar werk, dat zich bevindt tussen kunst, filosofie en poëtisch beeld, herinnert ons eraan dat er achter het oppervlak van een beeld een diepere waarheid kan schuilen: dat wij blik, emotie, en beweging zijn. Dat zijn niet gedefinieerd moet worden, maar open moet staan ​​– voor de ander, voor de tijd, voor transformatie.

Het atelier van Gárate is gevestigd in Nerja, Málaga. Haar werken zijn tentoongesteld in nationale en internationale galerieën en maken deel uit van talrijke privécollecties in Europa, de Verenigde Staten en Azië.